Thuis bij ontwerper Lex Pott
Zijn Twist-kaars ging viraal tijdens de pandemie, maar Lex Pott is na die achtbaanrit als ‘kaarsenman’ wel toe aan nieuwe experimenten. Zijn ontwerpen voelen zich thuis in galerieën en bij designlabels, maar hij werkt net zo lief voor de Hema. Een bezoek aan zijn kleurig jaren 30-huis in Rotterdam.
Lees nu Feeling Wonen met grote korting!
Het is moeilijk voor te stellen dat kleur in het begin van Lex Potts carrière geen rol speelde. ‘Tegenwoordig weet ik de volumeknop wel te vinden als het op kleur aankomt,’ lacht de Rotterdamse ontwerper. ‘In het begin gebruikte ik veel hout en steen en liet ik de kleur van het materiaal zelf spreken. Vervolgens was ik een tijd gefascineerd door oxidatie, omdat het een transformatie van een materiaal is, die ook invloed heeft op de kleur ervan. Als je koper polijst, wordt het goudbruin, terwijl het koper van een kerkdak felgroen is. Dat was eigenlijk het begin van mijn ontdekkingstocht.’ Al snel onderzocht hij waarom de kleuren van schilderijen van oude Hollandse meesters nog zo mooi zijn, leerde hij meer over sterke pigmenten en de status van bepaalde kleuren. ‘Blauw en paars, bijvoorbeeld, dat waren koninklijke kleuren omdat ze werden gemaakt met de allerduurste pigmenten die alleen een koning of paus zich kon veroorloven.
Dankzij de industriële revolutie en de komst van synthetische pigmenten kunnen we nu alle kleuren kiezen als ontwerper. In plaats van elitair of materiaalgebonden is kleur nu een manier waarmee ik mijn eigen verhaal kan vertellen of als tool kan gebruiken om mijn ontwerpen te laten aansluiten bij diverse doelgroepen. Bij sommige designlabels of bij mij thuis kan ik met kleur all the way gaan, terwijl design bij andere klanten toegankelijker moet zijn. Al vind ik het grappig als mensen zeggen dat kleur te aanwezig of te druk is, want wanneer je door een bloemenveld met de meest idiote kleuren wandelt, hoor je niemand zeggen dat ze er onrustig van worden. Het is maar net hoe de harmonie tussen de kleuren is.’
Van Hema tot Elton John
Lex velt geen waardeoordelen. Hij ontwerpt even graag een limited edition-tafel voor de happy few als een kaars voor Bolsius of een accessoire voor Hema. ‘We hebben een stenen tafel aan Elton John verkocht. Heel leuk, maar ook elitair. Met mijn ontwerpen voor het grote publiek hoop ik design toegankelijk te maken en in te burgeren.’ Net zoals zijn werk ziet hij een interieur ook als een evolutie. Sinds een jaar woont Lex met vriendin Willemijn en kinderen Otto (4) en Midas (2) in een jaren 30-huis in de Rotterdamse wijk Schiebroek, aan de rand van de stad. Tijdens de rondleiding benadrukt hij dat het interieur een momentopname is. ‘Ik verbaas me er altijd over als mensen hun huis in één keer inrichten: nieuwe meubels, keuken, verf, vloer… Dan zit er toch weinig bezieling in? Ik vind de opbouw van een interieur belangrijk. We reizen, we ontmoeten mensen, we verzamelen objecten met een emotionele waarde. Die zijn soms misschien lelijk, maar wel de spullen die je bij brand het eerste meeneemt.’ Lex en Willemijn stellen grote ingrepen voorlopig uit. ‘Dit pand heeft de charme van een oud huis en de vorige bewoners maakten al een moderniseringsslag, een perfecte combinatie voor ons. Een nieuwe keuken zou voelen als kapitaal-vernietiging, dat komt er ooit nog wel van. Het huis is een neutraal canvas, waar we onze identiteit kwijt kunnen met een explosie aan meubels en accessoires – een soort colour splash.’
Kaarsengekte
Het interieur laat zich niet makkelijk in een hokje plaatsen. Lex’ eigen ontwerpen gaan hand in hand met werk van bevriende ontwerpers en andere makers die het stel bewondert en met wie ze soms werk ruilen. Een interieur in één stijl is te dwingend voor hen. ‘Enerzijds omdat mijn eigen ontwerpen al alle kanten uitgaan; ik ben een kameleon wat dat betreft. Anderzijds omdat het dan moeilijk is om iets geks te doen. Zo kocht ik voor Willemijns verjaardag ooit een gigantisch softijsje. Ik herinner me nog goed dat de verkoper zei: ‘Veel geluk met je ijswinkel.’ Ik begrijp het wel, wie koopt er zo’n beeld voor in huis? De smileybasketbal van Market is ook zo’n leuk ding – een alledaags object, maar dan anders.’ Dat is ook hoe hij zelf naar ontwerpen kijkt. De Twist-kaars die viraal ging tijdens de pandemie is daarvan het opvallendste bewijs; die veranderde van super-marktproduct naar artistiek object. Toen alle projecten werden uitgesteld of geannuleerd door de lockdown, nam de kaars die Lex een week ervoor presenteerde een vlucht en veranderde zijn studio (de laatste pagina’s van deze reportage) in een kaarsenfabriek. ‘Ik ben een materialenfreak en zoek altijd naar een sweet spot, bij kaarsen was dat het moment tussen vloeibare en vaste was. Een magisch moment waarop het net klei is en je het kunt vervormen tot een sculpturaal object. Het was een gok en een investering, maar het bleek een goed idee en een gouden moment te zijn.’ Op een bepaald punt maakten Lex en zijn team vierhonderd kaarsen per dag. Tienduizenden kaarsen later was hij toe aan nieuwe projecten en besloot hij het concept te verkopen aan een Amerikaanse producent. ‘Na die kaarsengekte is het nu best frustrerend als ik nieuw werk laat zien. Dan denk ik soms ‘het zal wel weer zo’n viral hitje worden’, maar dan krijg ik twintig likes. That’s it. Maar naast kaarsen en spiegels zijn er nog objecten genoeg die ik met andere ogen kan bekijken.’ lexpott.nl, @lexpott
