Art-nouveauwoning uit 1904 krijgt Scandinavische facelift

Eeuwenoude moulures en multiplex, het is geen vanzelfsprekende combinatie, maar wel één die blijkt te werken. Net zoals de andere moderne ingrepen waaraan Frederic en Charlotte zich waagden op hun verdieping van een statig herenhuis uit 1904. Ze vertrokken dan ook vanuit een diep respect voor het architecturale patrimonium van onze hoofdstad.

Rust in een metropool

Een stille straat in Elsene, vlak bij het Flageyplein. Daar bouwde de Brusselse art-nouveau-architect Ernest Delune begin vorige eeuw de ene woning naast de andere. Op de eerste verdieping van één van die herenhuizen wonen Frederic en Charlotte, die zo’n vijf jaar geleden in Brussel neerstreken. “Tot dan had ik als kind van expats uitsluitend in het buitenland gewoond”, vertelt Frederic. “In een metropool als Londen raak je vanzelf gehecht aan het internationale karakter van een grootstad. Toen ik voor mijn pilotenopleiding naar België terugkeerde en Charlotte leerde kennen, stond het dan ook meteen vast dat we ons in Brussel zouden vestigen. Eerst woonden we bij de Naamse Poort, maar na drie jaar hadden we behoefte aan een echte thuis. We wilden tot rust komen, ons veilig voelen en onze buren leren kennen.”

Dorpsgevoel

Frederic en Charlotte gingen op zoek naar een alternatief. “We hebben in die periode zeker 30 woningen bekeken en weer afgekeurd”, herinnert Charlotte zich. “Toen we hier belandden, hadden we echter meteen een goed gevoel. Om te beginnen is het een prachtig huis. We moeten het met de bewoners van de drie andere verdiepingen delen, maar dat valt goed mee. Ook de omgeving is een verademing: rustig en met veel groen – het Ter Kamerenbos is vlakbij – maar ook dicht bij het centrum en alle faciliteiten die daarbij horen. Ik noem het altijd ‘het dorpsgevoel in de stad’: het beste van twee werelden en de perfecte plek om kinderen in een bruisende, multiculturele omgeving te laten opgroeien.”

Uitdaging

Toen Frederic en Charlotte het appartement kochten, was het nog bewoond en dus perfect bewoonbaar, maar toch drong een grondige opknapbeurt zich op. Voor die renovatie deden ze een beroep op Magma Architecten, het Hasseltse architectenbureau van Anne Moerman en Manu Gelders, zus en schoonbroer van Charlotte. “Ook wij vonden het meteen een mooi project”, zegt Manu. “Zo’n oud pand verbouwen tot een eigentijdse woning is voor elke architect niet alleen een professionele uitdaging, maar ook puur plezier. De buitenkant lieten we intact – dat moest ook, want de woning staat te boek als architecturaal erfgoed -, maar binnen konden we ons volledig uitleven.”

Integratie

Toch toonden de architecten bij de renovatie veel respect voor de bestaande structuur. “Het moest een modern en functioneel appartement worden”, legt Manu Gelders uit. “Maar ook de voor die tijd zo typische opeenvolging van drie kamers moest behouden blijven. Om de mooie originele elementen – binnendeuren, parket, schouwen, moulures – volledig tot hun recht te laten komen, schilderden we de muren en plafonds wit. Structureel beperkten we ons tot één belangrijke ingreep: in de muur tussen de keuken, die vroeger een aparte kamer vormde, en de leefruimte maakten we een opening, zodat de keuken nu echt deel uitmaakt van het appartement.”

Split Level

De drie traditionele kamers in enfilade werden respectievelijk ingericht als leefruimte, zithoek en slaapkamer. Vanuit de master bedroom leiden twee trappen naar ruimtes die zich volgens het split levelprincipe een halve verdieping lager – de badkamer – en een halve verdieping hoger – een bergruimte, die later een tweede slaapkamer moet worden – bevinden. Een andere blikvanger is het houten volume dat ingewerkt zit in de overgang tussen de zithoek en de slaapkamer. Het fungeert als scheidingswand, maar heeft ook een functioneel aspect: aan de kant van de salon doet het dienst als boekenkast, aan de kant van de slaapkamer als bureau.

Groeiproces

Hout is in het appartement alomtegenwoordig. “Multiplex van Pools dennenhout valt vooral op door zijn gevlamde tekening”, zegt Charlotte. “Het past mooi bij de oude parketvloeren en de moulures. De mensen van Zango, de schrijnwerkerij die de volumes vervaardigden en plaatsten, hebben flink afgezien. In een huis van ruim 100 jaar oud zijn de muren en vloeren immers nooit perfect recht. Qua meubilair heb ik een voorkeur voor Scandinavische merken, maar voorlopig staan hier vooral stukken die we meegebracht hebben uit onze vorige woning. We dromen nog van een mooie zithoek vooraan en zelfs van een binnenterras, maar dat is voor later, als ons groeiproces nog wat verder gevorderd is.”

Bron: Feeling Wonen augustus/september 2015 | Tekst: Jan De Vos | Foto’s: Liesbeth Goetschalckx