Jong atelier LMBRJK opent in Antwerpen

In de buurt van het MAS in Antwerpen voel je de industriële sfeer van vervlogen havendrukte, maar ook de bedrijvigheid in de jonge ateliers die daar de laatste jaren neerstreken. Zoals de designstudio van übercreatievelingen Jonathan en Maša Kleinhample.

Hij is Amerikaan en architect, zij Sloveense met een diplomatieke achtergrond in de internationale politiek. Ze ontmoetten elkaar in Berlijn en verhuisden voor hun job naar Brussel. Daar begonnen ze designstudio LMBRJK. Eenmaal in Antwerpen konden ze hun creatieve ei nog beter kwijt, en zoals veel van hun collega’s van dezelfde generatie zijn ze nu zowel ontwerper als maker, marketeer en storyteller. Ze doen vooral waar ze zelf zin in hebben. Zo organiseerden ze hippe diners voor hun vrienden, hielden ze een winkeltje open, richtten ze andere winkels in, openden ze Klein Agency, hun eigen ontwerp- en productieatelier, en afgelopen herfst lanceerden ze zelfs hun eerste volledige meubelcollectie. Ook privé gaat het hen voor de wind: binnenkort verwelkomen ze hun eerste kindje!

Hoe zijn jullie als Amerikaan en Sloveense eigenlijk in Antwerpen terechtgekomen?

Maša: “Dit gebouw heeft ons naar Antwerpen gelokt. We woonden in Brussel en daar ontmoetten we de eigenaar. Hij beschreef deze plek en we waren verkocht. Dit is ideaal voor ons: beneden ons atelier en boven onze woning. We zochten een atelier dat ook deuren naar de straat had, maar gek genoeg vind je die niet zo makkelijk. We laten onze deuren namelijk graag open als we aan het werk zijn. Dit was ons winkeltje waar we brunches en diners voor kleine groepen organiseerden. Het was ook de plek waar we in november onze allereerste home collection voorstelden. Met cocktails met verbrand hout.”

Hoe vinden jullie de buurt, het Eilandje?

Jon: “Het is een buurt in volle overgang. Nu wonen er misschien tien of vijftien mensen in onze straat, maar dat zal snel veranderen. Er zijn flink wat verbouwingen gaande. Deze buurt ligt niet alleen vlak bij de Schelde, maar heeft ook nog het dok met de Londenbrug erover. Hier meert de Flandria ook aan. Omdat er zo weinig mensen wonen, hebben de bewoners, handelaars en winkeleigenaars elkaar snel gevonden. Dat geeft een beetje een dorpsgevoel.”

Hoe gaan jullie precies tewerk?

Maša: “We wonen boven, en beneden is ons atelier. Daar bewerken we hout, leder en multiplex voor LMBRJK, ons eerste bedrijfje, waar we digitale en analoge technieken combineren. Zo maakten we o.a. de ‘Sadl Stool’, een houten krukje op hoge poten dat is opgebouwd uit tachtig met de laser uitgesneden onderdelen. Digitaal hout noemen we dat. Maar we werken hier ook aan de meubels van onze pas gelanceerde meubellijn ‘klein home collection 01’, waarvoor we plaatstaal, hout, leder en steen gebruiken.”

Waarom werken jullie graag met deze basismaterialen?

Jon: “Precies omdat ze zo basic zijn. What you see is what you get. Voor onze schommelstoel, bijvoorbeeld, hebben we geen moeren of schroeven gebruikt, de houten onderdelen klikken als het ware in het frame. Ook handig: deze materialen zijn allemaal vlakbij te vinden, in België. Hout en leder bewerken we zelf, en het staal wordt gesneden in een atelier op een paar minuten van onze studio.”

In jullie catalogus staat dat jullie getoaste eik gebruiken?

Jon: “Dat is de Japanse shou sugi ban-techniek: het hout wordt ‘aangebrand’. Als je de toplaag van eik verbrandt, wordt het niet alleen donker, maar ook veel sterker en dus vanzelf duurzamer.”

Wonen jullie tussen jullie eigen meubelen?

Maša: “Toevallig hebben we de schommelstoel net naar boven verhuisd. Met een baby in huis hoort er toch geschommeld te worden? Maar verder hebben we eigenlijk niet zo veel meubels. De tafel, bijvoorbeeld, was gewoon een dikke houten plank, een overschotje van een project. nu staat die plank als decoratie naast de houtkachel. Onze sofa komt uit een outletwinkel in Brussel en het boekenrek maakten we zelf.”

Hoe belangrijk is decoratie in jullie huis?

Maša: “We hebben veel gereisd en zijn dikwijls verhuisd. We houden van het idee dat we snel weer kunnen vertrekken. Het is hier klein, dus we willen het ook niet overladen. De kunstwerken komen van vrienden en van de ouders van Jonathan. Zijn moeder is illustrator, zijn papa ingenieur. Ook mijn vader is ingenieur. Hij keek raar op toen hij ons gemetselde plafond zag. Belgen bouwen vreemd, vindt hij. Verder houden we het simpel: we kochten wat planten bij The Recollection in Antwerpen. Maar we kunnen evengoed genieten van een uitstapje naar tuincentrum Van Uytsel. Dankzij het indirecte licht doen planten het hier erg goed. Ze voelen zich hier thuis.”

Wat inspireert jullie?

Jon: “Als architect hou ik enorm van het House in a Plum Grove van de Japanse architecten Sanaa. De inrichting van dat huis is volledig gericht op efficiëntie en sfeer. Een topvoorbeeld. Ik heb massa’s architectuurboeken, maar die zijn in Amerika gebleven. Eerst lagen ze in mijn appartement in New York, maar drie maanden later heb ik ze naar een container verhuisd, die mijn vader een paar jaar later ook weer heeft leeggehaald en verhuisd. Alleen de kat die in New York bij mij woonde, heb ik nog steeds.”

Hoe lang willen jullie in België blijven?

Maša: “Geen idee. We zijn hier gelukkig, hebben hier een fijne job en onze baby zal hier geboren worden. Dat zal ons hier allicht wel meer binden. Maar ik sluit zeker niet uit dat we ooit toch weer naar het zonnige Californië verhuizen, waar Jons ouders wonen. We zijn in elk geval niet bang om ons boeltje te pakken en te verhuizen.”

Bron: Feeling Wonen maart 2016| Tekst: Leen Creve | Foto’s: Luc Roymans