Een penthouse with a view in Elsene
Een fantastisch art deco-appartement met terras op het dak van de buren en een machtig uitzicht over de stad… Het echte New York-gevoel in Brussel.
Goed gek
Absolute rust en een zee van licht, wat wil je in hartje stad nog meer? Het was voor de huidige eigenaar dus al snel een uitgemaakte zaak toen hij dit appartement, nu tien jaar geleden, te koop zag staan: dit werd zijn nieuwe thuis. Het enige wat ontbrak aan het prachtige appartement was een terras. “Op het platte dak naast dat van mij was nog plaats. Maar daarvoor had ik natuurlijk wel de toestemming van mijn buurman nodig en moest ik een architect vinden die gek genoeg was om zich in dit toch een beetje overmoedige project te storten”, vertelt de eigenaar. Toevallig ontmoette hij architect Frédéric Bouchat, die meteen enthousiast was. Bouchat bedacht een kubus van glas en zink, waar de eetkamer in werd ondergebracht, met ernaast een groot terras.
Ruig vs. verfijnd
De eetkamer met uitzicht op de stad is dé troef van dit appartement. “Soms heb ik het gevoel dat ik in Manhattan sta”, vertelt de eigenaar. Met de glazen annex ernaast slaagde Frédéric Bouchat erin om een mooie overgang tussen de lucht en het gebouw te creëren. “Op het terras overheerste de bakstenen muur te veel, daarom bekleedden we de glazen kubus voor het evenwicht met een ruig materiaal als zink. Binnen in de kubus, daarentegen, kozen we voor een minimalistische loftstijl, die qua verfijning niet hoeft onder te doen voor de rest van het appartement.”
Jeugdherinneringen
Binnen valt op hoe smaakvol de heer des huizes zijn kunstverzameling – zowel klassieke als moderne werken maar ook design – heeft uitgestald. Het vertrekpunt van dit boeiende geheel? De felgele fauteuil ‘Oyster’ van Pierre Paulin. “Op een van de eerste foto’s van mij als baby zit ik op een oranje versie van deze stoel. Toen ik hier met de inrichting begon, was deze fauteuil het eerste meubel waar ik aan dacht. Al leek een geel exemplaar me hier gepaster.”
Bron : Feeling Wonen juni 2016 | Fotografie Tim Van De Velde | Tekst Jean-Michel Leclercq
