Sixties meets 2016: gezinswoning in Brussel

Neem een paar iconische ingrediënten uit het design van de sixties, kruid die met eigentijdse accessoires en een pastelkeuken, en plaats dat alles in een open ruimte aan de rand van de hoofdstad… Even laten blenden, en genieten maar!

Zusterliefde

Gezinswoningen zijn eigenlijk niet haar core business, maar voor haar zus maakte architecte Anne Goossens graag een uitzondering. Het werd een moderne nieuwbouw, waar eenvoud, wit en open ruimtes de boventoon voeren. De totale oppervlakte van 240 m2 is gelijk verdeeld over twee verdiepingen: een gelijkvloerse etage met een keuken, eet- en zithoek in één open ruimte, zonder tussenwanden of deuren, en een bovenverdieping met vier slaapkamers, twee badkamers en een dressing. Een rechttoe rechtaan grondplan, met een duidelijke dag- en nachtzone.

Creatief met regels

Annes zus had een lichtjes hellend perceel in Meise gekocht, en daar ging de architecte creatief mee aan de slag. De helling ving ze bijvoorbeeld op door de grote leefruimte, die de hele gelijkvloerse verdieping in beslag neemt, twee niveaus te geven: het hoogteverschil tussen de eethoek en de zithoek – een kleine meter – overbrugde ze met vier betonnen treden. Ook de strikte regels van de Dienst Stedenbouw van de hoofdstad, die o.a. bepalen dat de gevel aan de straatkant maximaal 6,50 m breed mag zijn, gebruikte ze als richtlijn: in plaats van een vierkant grondplan opteerde ze voor een rechthoekige structuur waarin ze de verschillende ruimtes achter elkaar tekende. Een heel eenvoudig ontwerp, dus.

Op maat van de sixties

Met haar grote open volumes ademt de gelijkvloerse verdieping de sfeer van een Amerikaanse bungalow uit de sixties. Daarmee vormt ze het ideale decor voor de brocantemeubels uit de jaren 50 tot 70 die Annes zus door de jaren heen verzamelde. De trapjes tussen de eethoek en de zithoek doen denken aan de ‘zitkuilen’ uit die tijd, en Anne profiteerde van dat niveauverschil om in het verlengde van de treden een origineel bureauhoekje te creëren. De rest van de inrichting liet ze over aan haar confrater, architecte Sofie De Clercq, die het ontwerp van de keuken voor haar rekening nam, net als dat van de kastenwanden op maat in de rest van het huis. De pastelaccenten die overal terugkomen, verwijzen opnieuw naar de liefde van de bewoners voor de fifties en de sixties.

Kleur in de keuken

“Wat de eigenaars vooral níet wilden in de keuken, waren van die logge witte blokken naast elkaar”, vertelt Sofie De Clercq. “Het mocht best een stuk vrolijker en vooral luchtiger. Ze wilden ook geen keukenapparaten zichtbaar op het werkblad. Met andere woorden: een keuken die niet op een keuken leek…” Het werd een speelse combinatie van kleinere volumes in multiplex, afgewerkt met een laagje laminaat in verschillende kleuren: houtmotief, drie pasteltinten en wit. Om het strakke kastenpatroon wat te verzachten werden bij wijze van handvat rondjes uit de deurtjes gezaagd en kwamen er bewust geen plinten. Enkel de hoge kast met de koelkast en de vaatwasmachine kreeg een sokkel (en dus ook een plint), om het gewicht van die apparaten te kunnen dragen. Alle andere keukenapparaten kregen een plaats in de aanpalende achterkeuken.

Oud en nieuw

De sfeer in dit interieur is een unieke mix van vroeger en nu. In plaats van tussenwanden en deuren zorgen de vintage meubelen uit de jaren 50 tot 70 voor de fysieke afscheiding tussen de ruimtes. Beneden bestaan de vloer, de treden tussen de eet- en zithoek en het werkblad van de bureauhoek uit een 10 cm dikke laag polybeton, een materiaal dat vroeger bijna uitsluitend in industriële panden werd gebruikt. Op de eerste verdieping is de vloer bekleed met een laag waterdichte en naadloze polyurethaanhars, wat het aangename gevoel van ruimte waar de witte kastenwanden in de kamers voor zorgen, nog eens versterkt. De eveneens hagelwitte badkamers volgen dezelfde principes: de wanden rond de douche en het bad kregen een laag waterafstotende polyurethaanhars en de andere wanden werden wit geverfd. Hier vind je de enige binnendeuren van hele huis. Tussen de dressing en de slaapkamer kwam een schuifpaneel. Beneden tref je, behalve tussen de keuken en de achterkeuken, geen enkele deur aan. Ze zouden de boeiende perspectieven in huis alleen maar in de weg staan, en dat zou zonde zijn!

Bron: Feeling Wonen Maart 2016 | Tekst: Agnès Zamboni | Foto’s: Luc Roymans