Villa in Breda met een spectaculaire uitbreiding
Na jaren in Italië keerden Rob en Marlies met hun kinderen terug naar Nederland. Maar het buitenleven wilde het gezin niet missen. Een Bredase villa bood daartoe alle mogelijkheden, al moest de klassieke serre wel wijken voor een eigentijdse aanbouw.
Gemoedelijke sfeer
‘We vonden het huis en het uitzicht meteen geweldig. Maar over de serre hebben we lang getwijfeld’, vertelt Rob Heerema, terwijl hij de tuin van zijn indrukwekkende villa laat zien. ‘Voorheen was dit huis eigendom van een serrebouwer. Hij had een fraaie klassieke serre gebouwd, maar Marlies en ik vonden dat die te veel tierlantijnen had. Wij hebben een strakkere smaak, dus we besloten een nieuwe aanbouw te laten maken.’
Na zeven jaar in de Italiaanse streek Liguria te hebben gewoond, wilden Rob, zijn vrouw Marlies en hun kinderen Tom, Noortje en Catootje terug naar Nederland. ‘De kinderen werden erg Italiaans. We wilden ze ook Nederlanders laten zijn.’ Rob, die zijn brood verdient in de farmacie, kan in principe overal werken. Ze keken rond in de regio Haarlem, maar settelden zich uiteindelijk in Brabant. ‘Voor mijn werk ben ik vaak in Duitsland en dat is hiervandaan een stuk makkelijker te bereiken. Bovendien wonen onze moeders in de buurt en is de sfeer hier gemoedelijker.’
Rob, een liefhebber van vormgeving, architectuur en design, viel vooral voor de tuin. ‘In Italië woon je praktisch buiten. Dat wilden we hier ook.’ Aan de voorkant biedt de villa in de lommerrijke wijk Ulvenhout zicht op natuurgebied het Markdal en aan de achterzijde gaat de tuin geleidelijk over in het bos. In de royale tuin bevinden zich nog een apart gastenverblijf en een zwembad.
Bonte geschiedenis
Pascal Grosfeld van Grosfeld van der Velde Architecten kreeg de opdracht om de nieuwe aanbouw te realiseren. Rob: ‘Ik vind dat hij de Universiteitsbibliotheek van Utrecht schitterend heeft verbouwd. Wat ook een kwaliteit van Pascal en zijn bureau bleek, is dat ze open stonden voor mijn ideeën en die ruimtelijk konden vertalen.’ Er werd begonnen met de bovenverdieping van de villa, waarbij iets jammerlijk misging – overigens onder het bewind van een eerder ingehuurde architect. ‘We woonden in Italië, dus ik kon niet alles controleren. Helaas is er een dakkapel opgezet die erg uit verhouding is. Ooit wordt die vervangen’, grijnst hij.
Tijdens de realisatie van de nieuwe aanbouw woonde het gezin al in het huis. ‘De boel was afgeplakt en wij verbleven in wat nu de studeerkamer is. Tijdens de afbouw ontdekten we dat daar een zitkuil onder de vloer verborgen was. De villa heeft een bonte geschiedenis: zo was het ooit een huis van plezier en later een antiekzaak. De sporen daarvan kwamen we dus nog tegen. Uiteraard hebben we die uitgewist.’
Villa als feesthuis
In 2014 was alles af. De aanbouw van hout en glas, dat gedeeltelijk gebogen is, vormt sindsdien een gedurfd contrast met de bestaande villa. De uitbreiding, die maar liefst 120 vierkante meter beslaat, is in gebruik als keuken en eetkamer. ‘De woonkamer bevindt zich in het huis, maar in de praktijk zijn we daar nooit. We zitten bijna altijd in de aanbouw. Het licht en het uitzicht trekken je er gewoon naartoe.’ De keuken, die bestaat uit een groot rvs eiland van Arclinea, is het domein van Marlies. Zij is een meesteres in koken en geeft hier kookworkshops. Met het oog daarop werd het zes meter lange eiland zelfs voor de verbouwing aangeschaft.
Indrukwekkend zijn de doordachte details en de hoge mate van afwerking van het huis, dat in totaal 500 vierkante meter telt. Een mooi voorbeeld is de lamellengevel die de aan de straatzijde gelegen bijkeuken aan het zicht van passanten onttrekt, maar de bewoners zelf zicht geeft op het Markdal.
Zijn er ook nadelen verbonden aan het wonen in zo’n heerlijk huis? ‘Nee, eigenlijk niet’, glundert Rob. ‘Hoewel, iedereen wil hier feest komen vieren. Daar leent het huis zich natuurlijk ook goed voor. En dat is allemaal heel gezellig, maar het is ook veel werk. En soms wil je gewoon van de rust genieten.’
Tekst: Erik Paul Jager | Foto’s: Kasia Gatkowska | Productie: Rob Jansen
